معنای لغوی
وکیل جرم توهین در ایران
در مواد اخير قانونگذار بدون آن که معنا و یا تعریفی ارائه نماید از اصطلاحها و واژه های توهین، اهانت، فحاشی، الفاظ رکیک و دشنام استفاده کرده است که در واقع همه آنها مصادیق توهین و اهانت هستند. «توهين مصدر لازم به معنای خوار کردن، خوار داشتن، سبک داشتن، خفيف کردن، سست کردن است و به عنوان اسم مصدر به معنای خواری و خفت آمده و جمع آن توهينات است.»
«اهانت مصدر متعدی به معنای خوار کردن، خوار داشتن، سبک داشتن، ذلیل گردانیدن، تحقیر کردن است و معنای اسم مصدری آن خواری و تحقیر است.»
بدین سان، تردیدی در مترادف بودن مفهوم توهین و اهانت که ریشه مشترکی نیز دارند وجود ندارد. قانونگذار نیز با لحاظ این وصف، از هر دو واژه برای یک منظور و آن هم جرم توهین استفاده نموده است. توهین در مفهوم عام می تواند شامل قذف، . افترا، هجو، نشر اکاذیب، ضرب و جرح و امثال آنها باشد ولی با توجه به اختصاص عنوان، ارکان و مجازات ویژه برای هر یک از آنها، اعمال قاعده تعدد معنوی در صورتی که عمل ارتکابی عنوان خاصی داشته باشد را باید منتفی دانست.